Shirma Rouse: ‘Eerlijkheid leer je tussen je broertjes en zusjes’
Na een jeugd vol zon, boeken en muziek op Sint Eustatius en Curaçao ging Shirma Rouse op haar 19e chemie studeren in Leiden. De eenzaamheid zond ze weg in een gospelkoor. Ze werd de beste ‘backing vocal’ van het Eurovisie Songfestival 2013. Inmiddels is ze uitgegroeid tot de souldiva van Nederland.
Hoe leerde je eerlijk te zijn?
‘Eerlijkheid leer je thuis tussen je broertjes en zusjes. Mijn broertje ontkende altijd als hij iets had uitgevreten. Bijvoorbeeld stiekem snoepen van een taart die mijn zus in de oven had staan. Toen heeft ze een flesje malt, een soort alcoholvrij biertje, in de vriezer gelegd. Maar gevuld met een mengsel van Ketjap Manis en bakpoeder. Ook dat pakte hij stiekem en weer ontkende hij glashard. Maar toen hij over zijn nek ging van het brouwsel, viel er niets meer te ontkennen. Zo leerde hij eerlijk te zijn.’
En je ouders?
‘Fantastisch. Altijd muziek, en hard. Anders was er iets aan de hand. Ze hebben ons ook veel laten lezen. Op mijn kamer hingen posters van Mahatma Gandhi. Zo leerden we breder te kijken dan het kleine eiland. Ze lieten ook hun fouten zien en dat is het begin van eerlijkheid. Na mijn eerste, eenzame jaar in Nederland was ik voor het eerst terug op Curaçao. Avondje poolen, portemonnee gestolen. Moest mijn vader me ophalen, drie kwartier rijden. Hij was boos. Bruut boos. ‘Inconsiderate’ noemde hij me. Ik was er kapot van. Pas toen ik 35 werd, dus vijftien jaar later, vertelde ik dat hem. Hij had nooit in de gaten gehad dat ik dat zo had ervaren. Zei “erg sorry” en ik kreeg een knuffel. Het kan even duren, maar als je eerlijk bent, word je veel gelukkiger.’
Dat begint bij jezelf?
‘Ja, anders kun je ook niet eerlijk tegen een ander zijn. Ik ben dik. Dat weet ik. Komt door een schildklieraandoening en druk leefpatroon. Een hormoonbehandeling zou helpen, maar me mijn stem kosten. Ik heb mijn figuur geaccepteerd. Dan pas kan ik mezelf ook zien als een mooie vrouw. En dan kijken anderen ook zo naar je. “Wat een dikzak,” hoor ik soms, “maar ze kan wel mooi zingen.” Thanks! Terwijl vrienden van me het niet eens meer zien. Je uiterlijk is alleen maar het begin van wie je bent.’
Is de muziekwereld eerlijk?
‘Neehee, vriendjespolitiek. Band zoekt gitarist. Twee supergoed en één die iedereen kent. Die laatste is slecht voorbereid maar wordt wel gekozen. Dat vind ik echt niet kunnen. En de ether: weet je hoe lastig het is op de radio te komen? Dan gaat het er vooral om wie wie kent en op welk ‘level’ je zit. Zoals in het kastenstelsel van India. Mijn studenten leer ik dat je er met zangkwaliteit alleen niet bent. Wees altijd op tijd en goed voorbereid en zorg dat mensen het fijn vinden met jou te werken. Leave your shit at home.’
‘Don’t fight the waves, but learn to surf’?
‘Right. Ik wacht niet, creëer mijn eigen kansen. Investeren in jezelf is het grootste cadeau.’
Niet iedereen heeft die kans …
‘De samenleving is verziekt. Dat is waar. Zoals de nood van de muzikant wordt misbruikt, wordt de “middleman” in Nederland uitgebuit. Ik heb meegemaakt dat ze mijn hele band, acht man sterk, wilden boeken voor 1500 euro, drie sets weet je wel. Als je dat doet, verziek je het voor jezelf, en voor anderen. Als je je eigen waarde niet goed inschat, doen anderen dat ook niet.’
Stel: jij bent ‘queen for a day’. Hoe verdeel jij Nederland eerlijker?
‘Ik zou zeggen lagere belastingen aan de onderkant, als de familiebezetting daar om vraagt. Maar de regering verandert dat toch niet. Dan is het enige mensen bewuster maken, upliften. Weg met het renpaardsyndroom. Te veel mensen kijken door een hek, met oogkleppen op. Ik wil ze inspireren, raken. Kijk breder, zoek uit waar je recht op hebt. Denk niet te snel dat je geen kans hebt.’
‘ I don’t wanna hear that.’
Gepubliceerd in FNV Magazine