Waarom wil een jochie journalist worden als hij later groot is? Niet alles is te duiden en een oorzakelijk verband is er denk ik niet. Desalniettemin, ik keek graag Lou Grant, hield in 1978 een schrift bij over het WK in Argentinië en in ’79 over de nacompetitie die SC Cambuur speelde. 

Gebrekkige benen en een gezin vol misverstanden maakten mijn geest jong onafhankelijk. Vrienden werden alles voor me. Wij – rebels with a cause – lieten ons niets vertellen, wij jaagden in woord en daad onze idealen achterna.

‘Never let college get in the way of your education’ (Mark Twain)

‘Eldert’ is Germaans voor ‘sterk door het zwaard’. Profvoetballer zou ik met mijn klompvoet en perthes-heup nooit worden. Ik moest het van mijn hoofd hebben en taal was mijn zwaard. Ik had het geluk met Spoelstra, de leraar Nederlands die mijn liefde voor taal aanwakkerde. Mijn werkstukken ‘Heeft de krant een papieren toekomst’ en ‘De zoete wraak van Salomon Zeitscheck’ over het literaire werk van Abel Herzberg vond hij zo goed dat hij ‘de ins en outs nog eens wilde controleren’. Is bij mijn weten nooit gebeurd. Ze waren echt, oprecht. Herzberg had me in gesprekken met Wim Ramaker (NCRV) en Wim Kayzer voor de VPRO diep geraakt. Het ‘begrip‘ (theory of mind) voor zijn Duitse bewakers in Bergen-Belsen, veranderde de manier waarop ik naar mensen keek. 

De ‘black box’ van ons brein

Met wat omwegen vanwege ‘de liefde in mijn leven’, ging ik studeren. Niet de schoolse opleidingen journalistiek in Kampen of Tilburg, die ik buiten de open dagen om had bezocht. Nee, Taalbeheersing ofwel old school wetenschap in Groningen: Nederlandse Taal- en Letterkunde, empirisch onderzoek naar het schrijfproces en ‘face’ (Brown & Levinson) incluis. Wat gebeurt er in de ‘black box’ van ons brein? Want je kunt wel leren aan welke voorwaarden een tekst moet voldoen, maar dan kun je nog niet schrijven.

Ik verruilde het voltijds studentenleven in Groningen voor werken en studeren in Utrecht en leerde het vak op de redactie van het Utrechts Nieuwsblad. Taalbeheersing werd Communicatiekunde, want met goed schrijven ben je er niet. Om je doelgroep(en) en doelen te bereiken is steeds meer nodig: van vakken als interactionele sociolinguïstiek en persuasieve communicatie heb ik nog steeds plezier.

Het klassieke zender-boodschap-ontvanger model van Shannon & Weaver (1949) verdiende uitbreiding in vele varianten en vooral de context zou steeds belangrijker worden. Om adequaat communicatieadvies te kunnen geven, verdiepte ik me in databases (gecertificeerd Oracle DBA) en ontwikkelde bij EPN (opgegaan in ECP) een maatschappelijke visie op ICT: Met ICT meer mens. 

Niet toevallig ontwikkelde ik me zoals het web. Mijn leven 2.0, waarin journalistiek, communicatie en ICT elkaar versterken, was begonnen. Mensen met elkaar en de juiste, relevante informatie verbinden om belemmeringen weg te nemen en hen de mogelijkheden aan te reiken samen hun leven en werk te vergemakkelijken, dromen te realiseren: transformatie.

Aanbod: wat kan ik voor jou betekenen

Toekomst: missie & visie

    captcha