Aftredend voorzitter Scholman: ‘Elinkwijk is een belangrijke partner’

 

 

Vandaag neemt hij afscheid als voorzitter. Sjoerd Scholman was met 27 lentes de jongste voorzitter in bijna 100 jaar clubgeschiedenis. Zijn leeftijd werd nooit onderwerp van gesprek. Of het moest zijn dat het een krachtige bijdrage was aan de verjonging van de vereniging. Veelzeggend. Zijn ervaring als kredietanalist en relatiemanager bij de FGH Bank legde Elinkwijk geen windeieren. In goede samenwerking met de stichting stuurde Scholman de vereniging langs financiële klippen en organisatorische zandbanken. Niet louter als voorzitter. Jarenlang vervulde hij ook de functie van penningmeester en deed hij het secretariaat er bij. Sjoerd Scholman over de zeven zwaarste jaren in zijn leven en dat van ons aller Elinkwijk.

Bij je aantreden zei je te hopen dat je in het bestuur van meer waarde voor de club zou zijn, dan in de jaren ervoor op het veld. Gelukt?
,,Dat mogen de leden en teamgenoten bepalen. Zo goed ging het binnen de lijnen niet meer. Mijn knie was toen al aan gort, daar ben ik recent pas echt goed aan geholpen. Beide periodes waren een zwaar genoegen, dat is zeker.”

Wat is eigenlijk je eerste herinnering aan Elinkwijk?
,,Als tiener volgde ik van een afstandje de club en ik herinner me vooral de suprematie in de jaren negentig. Ik woonde in Houten en had nooit gedacht dat ik tien jaar later zelf mijn wedstrijden zou spelen op het hoofdveld. Het was het oprichtingsjaar van de zaterdagafdeling van Elinkwijk. Een groep enthousiaste gasten ging met Ricky Testa la Muta als trainer voor de gezelligheidsprijs. Met groot succes. In de jaren die daarop volgden kwamen bovendien de prestaties in het veld. Tot mijn grote verdriet was ik inmiddels vanwege aanhoudende knieklachten gestopt.”

2016-09-21-photo-00001476

Sjoerd Scholman volgt de nacompetitie vanuit zijn rolstoel. Achter hem vader
Gert-Jan, graag geziene gast bij Elinkwijk en tijdens Sjoerds herstel van een knieoperatie diens steun en toeverlaat, alsmede chauffeur naar wedstrijden.

Toen ben je in het bestuur gaan zitten. Waarom, met welke hoop en verwachting?
,,Je voelt je behoorlijk waardeloos als je niet meer mag voetballen. Ik wilde van betekenis blijven voor de vereniging. Dat gaf ik aan en prompt werd ik gevraagd deel te nemen aan een project met de KNVB, de gemeente en Elinkwijk. Vervolgens werd ik vrij snel gevraagd om zitting te nemen in het bestuur. Aanvankelijk was ik verantwoordelijk voor het vrijwilligersbeleid, heb ik de organisatiestructuur en cultuur in kaart gebracht en waar mogelijk verbeterd. Toen Ton Bakker aankondigde af te zullen treden, keek men naar mij. Dan weet je genoeg.”

Ja-zeggen bracht een grote verantwoordelijkheid mee voor een 27-jarige… Je moet maar durven.
,,Zeker en ook een kans om nog meer van betekenis voor de vereniging te zijn. Voor de wijk ook en voor de vele mensen die Elinkwijk een warm hart toedragen. In mijn ontwikkeling zag ik het vooral als een grote uitdaging. Onderdeel uitmaken van de rijke historie van zo’n mooie voetbalvereniging. Meer nog: dat glorieuze verleden verbinden aan een sprankelende toekomst.”

Dan is een jonge voorzitter, met een frisse blik en veel toekomst, ook een voordeel?
,,De kunst is er een voordeel van te maken, of de voordelen te benutten. De mensen bij Elinkwijk gaven me de tijd en ruimte om in mijn nieuwe rol te groeien. Er wordt veel kennis en kunde gevraagd en mijn ervaring binnen de club en als bestuurder waren natuurlijk beperkt. Terwijl je wordt omgeven door echte Elinkwijkers met decennia ervaring in velerlei rollen. In een tijd van grote veranderingen voor de club en ook in de samenleving als geheel. Gaandeweg ontstond een duidelijk toekomstbeeld, waar draagvlak voor was binnen zowel de vereniging als de stichting. Toen ben ik actiever gaan sturen. Daar moet je ook niet te lang mee wachten. Nooit langer dan een jaar, naar mijn mening.”

2016-09-21-photo-00001474

Wat was, destijds, dat toekomstbeeld?
,,De vereniging moest zich verbreden. Het prestatieve behouden, want dat is het dna van Elinkwijk, en daarnaast de maatschappelijke functie versterken. Niet alleen van de spelers in de zondag 1 wordt een topprestatie gevraagd. Ook een medewerker in het paviljoen, om maar iets te noemen, moet het beste van zichzelf laten zien. Elinkwijk moest een podium worden voor alle talenten in de wijk. Waarbij de rijke mix van afkomst, achtergrond, sociale klasse en religie een kracht is. Aspecten die ondergeschikt zijn aan de clubkleuren. De omgeving verandert, daar moet je realistisch in zijn en kansen in ontdekken. Binnen de club is iedereen blauwwit.”

Dat beeld geldt voor veel verenigingen. Wat was er bij Elinkwijk voor nodig om dat beeld werkelijkheid te maken?
,,Iedereen moest er van doordrongen zijn dat prestaties uit het verleden geen garantie bieden voor de toekomst. De financiën moesten anders, de accommodatie beter benut, het bestuur duidelijker en de samenwerking met de gemeente beter.”

1: de financiën. Die laten zien hoe goed of slecht het gaat. Hoe laat je de vereniging achter?
,,Er is heel veel gebeurd en ik heb, al mijn expertise bij de bank ten spijt, menig nacht wakker gelegen. Gelukkig hebben we bekwame bestuurders, zowel in de stichting als in de vereniging. Gezamenlijk hebben we de tering naar de nering gezet en toch ook geïnvesteerd om weer een gezonde bedrijfsvoering te krijgen. Want een voetbalclub is weliswaar veel emotie, het is ook een bedrijf dat je gezond moet houden. Daarom hebben we ook de financiën anders gestructureerd. We kunnen nu sneller en dichter op de praktijk sturen. En de club schrijft weer zwarte cijfers.”

2: de accommodatie. We zijn meer dan een voetbalclub?
,,Het beter benutten van de accommodatie is ondersteunend aan het voetbal, aan de vereniging. In deze tijd is het noodzakelijk het rendement van accommodaties te verhogen. Bovendien, los van de kosten en baten, is het zonde de prachtige gebouwen die we hebben, weinig te gebruiken. De verhuur verbindt ons ook nog meer met de wijk en de stad. Het is goed voor ons huishoudboekje, maar ik ben ook trots op de samenwerking met de BSO. Een mooie manier om het oude zakenmagistraat annex bestuurskamer optimaal te gebruiken. En hoe mooi is het niet dat bijvoorbeeld Verenigingen van Eigenaren uit de wijk hun vergaderingen bij ons houden. Ook een manier waarop Elinkwijk haar functie in de wijk pakt. Dat gaat goed en dat blijkt dan inderdaad ook uit de financiën.”

3: duidelijker bestuur. Daar zul je met gemengde gevoelens naar kijken?
,,Nee, ik begrijp wat je bedoelt denk ik. De onderbezetting, met drie zittende bestuurders? Daar rest inderdaad een grote uitdaging en dat had ik graag anders gezien. Blijft een feit dat we één club zijn, met één bestuur. Dat is belangrijk want dat schept duidelijkheid en daar hebben de leden behoefte aan en recht op. Het komt ook de prestaties ten goede, zowel binnen als buiten het veld. Niemand hoeft zich af te vragen of hij met een vraag of verzoek bij het verenigingsbestuur moet zijn of bij de stichting. Formeel hebben we inderdaad nu een onderbezet bestuur. In de praktijk echter hebben we ook de bestuursraad, zeg maar een raad van oude wijze Elinkwijkers. Het is vooral mooi om te zien hoe die mensen zich dag in dag uit voor de club inzetten, meebesturen. Ook de mensen uit het voormalige stichtingsbestuur.”

4: de samenwerking met de gemeente. Niet klagen maar dragen?
,,We zijn niet de enige vereniging waar de gemeente mee te dealen heeft. Alleen al in het totaal aan sportvelden van Elinkwijk tot Maarssen, spelen vele belangen. Voor ons, en voor alle Elinkwijkers zijn de prioriteiten helder. Maar als je met alle buren, provincie en gemeentebestuurders en belanghebbenden om tafel zit, ben je nog niet klaar. Belangrijk is dat de gesprekken met de gemeente, als ook met andere partijen zoals de KNVB, de VSU en Fonds Gehandicapten Sport constructief zijn. We kunnen er echt trots op zijn dat de brede maatschappelijke functie zoals we die invullen, wordt gezien. Elinkwijk is een belangrijke partner.”

2016-09-21-photo-00001475

Wat waren voor jou de diepte- en hoogtepunten in zeven jaar?
,,Erg moeilijk was dat we stopten met de zaterdag 1. Daar is veel over gezegd en geschreven en ik houd het maar kort: wij wilden alles op alles zetten om de weg omhoog weer in te slaan. Eén club, één bestuur met één voorzitter en één focus. Kiezen dus en kiezen doet verliezen. De mooiste overwinning is dat we dagelijks de vlag van Elinkwijk kunnen hijsen. Ik herinner me een uitzending van RTV Utrecht, waarin de vraag werd gesteld wanneer Elinkwijk DOS en Velox achterna zou gaan. Mooi niet. De vereniging is gezond en leeft weer, steeds meer. Ook sportief zijn we de weg omhoog weer ingeslagen. Het verdriet om degradaties is vorig seizoen weggespeeld. Je droomt natuurlijk van een kampioenschap, maar de finale van de play offs afgelopen seizoen en daarmee de promotie naar de eerste klasse was het hoogtepunt. Een ommekeer in de historie.”

Voor welke uitdaging staat de club de komende jaren?
,,De club is financieel weer gezond maar die gezondheid blijft een uitdaging. Wil het goed blijven gaan met de vereniging dan moeten we de balans herstellen tussen de de vele activiteiten die we ondernemen en het aantal mensen dat meedoet. Nu doen te weinig mensen te veel werk. Zoveel soms dat het niet meer leuk is, dat het geen voldoening meer geeft. Of dat het gewenste resultaat uitblijft en dus de waardering. Meer mensen die minder hoeven te doen. Dat is denk ik nu de grootste uitdaging.”

27623760755_abcf99d639_k

Een breed maatschappelijk fenomeen, een teken van deze tijd. Mensen hebben weinig vrije tijd over om in het verenigingsleven te steken, zeker als het structurele verplichtingen en verantwoordelijkheden met zich meebrengt. Zelf heb je jarenlang verschillende bestuursfuncties tegelijkertijd ingevuld en had je ook zitting in het bestuur van de stichting Topvoetbal Elinwkijk. Hoe heb je dat gecombineerd met je baan en – jarenlang – vriendin?
,,Het heeft mij altijd een enorme energie gegeven. Het doel was duidelijk: Elinkwijk terugbrengen waar het hoort. De saamhorigheid was enorm. De energie die het kost, krijg je dan terug in de waardering die je krijgt. De tijd die het kostte, moest ik goed managen tussen vrienden en familie, mijn werkgever en mijn voormalig partner. Daarbij hielp enorm dat zij mijn ambities en betrokkenheid herkenden en mij en de club het succes gunden. Er ook in geloofden, mede door mijn enthousiasme. Maar timemanagement is wel een vak apart en ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat ik daar niet altijd even succesvol in was. Dan trok ik te veel naar me toe omdat alles op een manier en in een tempo moest waarvan ik vond dat dat hoorde bij Elinkwijk. Dé manier, eigenlijk. Dan loop je een keer vast. En dan leer je meer op de processen te sturen. Dan leer je ook rust te kunnen hebben als de uitvoering een keer een zes is. Misschien was dat wel het nadeel van mijn leeftijd. Ik had nog niet geleerd dat een zes soms voldoende is. Optimaal.”

Was het het waard?
,,Ik heb geen dag spijt gehad. Ben en blijf er altijd trots op dat ik 7 jaar lang voorzitter van de U.S.V. Elinkwijk heb mogen zijn. Sportbestuurder zijn was voor mij altijd een ambitie en die heb ik dankzij Elinkwijk kunnen waarmaken. Die ambitie blijft ook. Alles zit erin. Een verschil maken in de wereld door sport, hét verbindende middel in de samenleving. Sturing geven aan zeer betrokken mensen, op vele niveaus en met zeer diverse achtergronden en ambities. Van strategie bepalen in de bestuurskamer tot langs de lijn een ruzie sussen. Weten wanneer je op de voorgrond moet treden en wanneer je jezelf moet wegcijferen. Leren te accepteren dat je het nooit goed (genoeg) doet, doorgaan als waardering uitblijft. Uitbundig juichen als supporter alsof jezelf die bal er inschiet, of juist ingehouden genieten naast collega-bestuurders van de tegenstander.”

elinkwijk-alv-eregalerij-erelid-peter-vogelzang

Sjoerd Scholman reikt Peter Vogelzang  in 2015 de oorkonde voor het erelidmaatschap uit

Is dat ook waarom je langer bent doorgegaan dan goed voor je was…?
,,In ieder geval een jaar langer dan mijn tweede benoemingsperiode. Er was eenvoudigweg geen (geschikte) vervanger. Stop dan maar eens. Ik ben doorgegaan en we zijn met z’n allen actief op zoek gegaan naar een oplossing. Maar het gewone werk gaat ook door en het kwam vaker dan voorheen voor dat ik verstek moest laten gaan in verband met mijn werk. Ik veranderde van baan, zat daardoor vooral in Amsterdam en volgde veel cursussen. Een zwaar jaar, maar om nou te zeggen dat ik te lang ben doorgegaan… dat mogen de leden bepalen. Ik had de hoogtepunten van het afgelopen jaar voor geen goud willen missen.”

En dan komt toch dat moment, vandaag. Waarom is het zo moeilijk te stoppen?
,,Als eindverantwoordelijke afstand nemen van Elinkwijk is hartstikke moeilijk. Elinkwijk is een belangrijk onderdeel van mijn leven geworden, de vereniging mensen waar ik me mee identificeer. Mijn club. Ik zou nog zoveel meer willen, want met deze promotie zijn we nog niet op het niveau waar we thuis horen. De leden hebben mij zeven jaar geleden het vertrouwen gegeven om mijn talent te laten zien. Dit vergeet ik nooit en dat maakt stoppen moeilijk.”

    captcha

    Leave a Comment

    Your email address will not be published.

    Start typing and press Enter to search